میدان عالی قاپوی بناب، یادگار عصر صفوی و نماد تعامل حکومت، بازار و نهاد دین، پس از سالها بی‌مهری و تخریب‌های نابخردانه، به همت شهرداری این شهر در حال بازسازی و بازگشت به شکوه گذشته است.
به گزارش آذربایجان شرقی رها دخت؛ به نقل از آژانس خبری نسام میدان عالی قاپوی بناب، یادگار عصر صفوی و نماد تعامل حکومت، بازار و نهاد دین، پس از سالها بی‌مهری و تخریب‌های نابخردانه، به همت شهرداری این شهر در حال بازسازی و بازگشت به شکوه گذشته است.
این پروژه با مدیریت دکتر پناهی، شهردار بناب، و همکاری مهندس ناصر یوسفی (طراح)، رحیم محمدی (معمار)، و علی‌اصغر بالغ در حال اجراست.
بر اساس اظهارات نگارنده‌ی کتاب «نگاه نگاره‌ها» که سه دهه را صرف پژوهش میدانی و تطبیقی درباره‌ی میادین عالی قاپو در ایران عصر صفوی کرده، بخش بزرگی از این میدان تاریخی در سالهای گذشته به‌دلیل بی‌توجهی نهادهای مسئول تخریب شد.
تبدیل فضاهای باقیمانده به مغازه‌های کوچک و نابودی حیاط و حجرات مسجد تاریخی میدان، نه‌تنها هویت این اثر را مخدوش کرد، بلکه هزینه‌های اضافی امروز را به شهرداری تحمیل نمود.
میدان عالی قاپوی بناب در دوران اوج خود، محل تلاقی کاروانهای جاده ابریشم، صنعت‌گران سختکوش و نهادهای مذهبی و سیاسی بود. قرارگیری این میدان در کنار مساجد تاریخی، نشان‌دهنده‌ی پیوند ناگسستنی دین، سیاست و اقتصاد در عصر صفوی است.
اکنون با اجرای طرح بازسازی، امید می‌رود این مجموعه نه‌تنها به‌عنوان یک اثر تاریخی، بلکه به‌عنوان محور حیات فرهنگی و اجتماعی بناب احیا شود.
حاصل سه دهه سفر و پژوهش نویسنده‌ی «نگاه نگاره‌ها» در شهرهای مرتبط با دوره‌ی صفوی، ثبت جزئیات تاریخی و معماری بی‌نظیر این میدان در حافظه‌ی مکتوب شهر است.
این کتاب به‌عنوان سندی ارزشمند، نقشه‌ی راهی برای احیای دقیق عالی قاپو فراهم کرده است.
دکتر فرید پناهی، شهردار بناب و همکاران خدومشان در این مجموعه با همکاری شورای اسلامی و نهادهای فرهنگی، بر لزوم حفظ هویت تاریخی شهر تأکید دارند که چنین اقدام زیبایی شایسته تقدیر است.
علی اصغر بالغ، از پیشکسوتان حوزه میراث فرهنگی نیز بر این نظر است، احیای عالی قاپو تنها بازسازی سنگ و آجر نیست، بلکه زنده‌کردن روح تاریخ و فرهنگ مردمی است که قرنها پیش در این میدان نفس می‌کشیدند.
گفتنی است، این پروژه نه‌تنها خاطرات گذشته را زنده می‌کند، بلکه فرصتی است برای نمایش تعامل حکومت، بازار و دین؛ درسی تاریخی برای مدیران امروز که بی‌مهری به میراث فرهنگی، هزینه‌ای سنگین‌تر از تخریب فیزیکی بر جای می‌گذارد.