وعده هایی که سر خرمن شد وآرزوهایی که به باد رفت

شاید بیش از یک دهه از وعده هایی که دولت برای استخدام مربیان کودکستان ها در آموزش و پرورش داده است می گذرد.

وعده هایی که جز بلاتکلیفی وبر باد رفتن آرزوهای هزاران مربی درکودکستان ها ومهدها ثمره ای دیگر نداشت عدم شفافیت وزارت آموزش و پرورش و در کنار آن بی مهری بسیاری از مدیران کودکستان ها درپرداخت حقوق های بسیار پایین و دور از شان مربیان داغ دل مربیان را دو چندان کرده و با وجود اینکه از سن استخدامی برخی ازمربیان گذشته است بازهمچنان امیدوار به فعالیت می پردازند.

در این میان سوال است که آیا رسیدگی بازرسین ارگان های مربوطه در موردحقوق وبیمه پرداختی مربیان کافی است ویا نه؟

واینکه دلایلی را که مدیران برای عدم پرداخت حقوق وبیمه طبق قانون کار منطقی است می باشدیانه؟

در پایان اینکه تهیه وتنظیم قراردادهای صوری جز بی انصافی و بی عدالتی برای مربیان وکادر این حوزه چیز دیگری را عایدشان نخواهد ساخت.

مسئولان زیربط می بایست برای سال جاری جدید به فکر راهکارهایی باشد که لااقل مربیان بتوانندحقوقی مناسب دریافت کنند تا بازدهی خوبی در عرصه آموزش برای نونهالان داشته باشند.

کاش به درد دل مربیان بناب که نزدیک ٢٠٠نفر شهری و روستایی می باشد گوش داده وبه ارزش شغل معلمیشان بها دهیم.